"Nowe fikołki pana Pierdziołki. Powtarzanki i śpiewanki"

Gdy otworzyłam książkę "Nowe fikołki pana Pierdziołki. Powtarzanki i śpiewanki" całe dzieciństwo przebiegło mi przed oczami. Przypomniało mi się jak stałam u babci na podwórku i z siostrą oraz innymi wiejskimi dzieciakami wyliczaliśmy, może nie w słowo w słowo, ale jednak o bombie:

"Wpadła Bomba do piwnicy,

Napisała na tablicy:

ES O ES głupi pies.

Jeden oblał się benzyną,

Drugi dostał w łeb cytryną,

A trzeciego gonią psy,

I wypadniesz raz, dwa, trzy,

Za żelazne drzwi numer sto dwadzieścia trzy!"

Nie raz próbowałam sobie przypomnieć rymowankę o psie Huckleberrym, jednak bezskutecznie, a tu pan Pierdziołka prezentuje:

"Raz, dwa, trzy, cztery,

Maszeruje Huckelberry.

Za nim idą Pixie, Dixie, 

Wykąpane w proszku Ixi.

A za nimi krowy dwie,

Wykąpane w proszku E."

Książka składa się licznych popularnych wyliczanek, rymowanek, śpiewanek jednoznacznie kojarzących się nam dorosłym z własnym dzieciństwem, kiedy to grało się w klasy, podchody, wisiało na trzepaku, rysowało koła, zakreślało państwa i miasta, umilając czas różnymi niekoniecznie mądrymi wierszykami. 
"Nowe fikołki pana Pierdziołki" to w zasadzie zbiór starych fikołków, chociaż muszę przyznać, że wiele z nich słyszę po raz pierwszy. Bawią one również Olę, której do gustu przypadła gra:

"Cisza na morzu, cisza w kościele.

Kto się odezwie, ten będzie cielę!

Cisza na morzu, wicher wieje.

Kto się odezwie, ten zbałwanieje."

Rymowanki zostały podzielone na te grzeczne i niegrzeczne. Do tych pierwszych zaliczamy np.:

"Jedzie kaczka na rowerze
Wysiedziała trzy talerze.
Raz, dwa, trzy,
Odchodź ty!"

                    "Moja ciocia z Ameryki
                     Ma samochód na guziki,
                     Jeździ na nim jak na krowie
                     I udaje pogotowie."

                                                  "Która godzina? W pół do komina.
                                                   Komin otwarty - jest w pół do czwartej."

"Jechał pociąg do Krakowa,

Wyleciała w niego krowa.

Inne krowy pozostały

I na tamtą plotkowały."

Niegrzeczne wierszyki może nie każdemu przypadną do gustu, ale czym byłoby dzieciństwo bez odrobiny niesfornego języka. Oprócz wspomnianej już bomby i ciszy na morzu są jeszcze na przykład takie:

"Płyną dzieci łódeczkami,
Popychają patyczkami.
Tego szkoda, tego szkoda,
Wyrzucimy tego smroda."

"Na cmentarzu koło bryki

Pobili się nieboszczyki.

Przyszedł ksiądz, wziął patyka 

I pogonił nieboszczyka."

"Poszedł żuczek za chałupkę,

Zdjął majteczki, zrobił kupkę.

Żuczku, żuczku, coś ty zrobił?

Jam chałupkę przyozdobił."

Ilustracje Kasi Cerazy doskonale komponują się z treścią książeczki. Wyglądają "jakby zrobione od niechcenia", z pewnością nie wpisują się w kanon tradycyjnych pięknych obrazków, co jednak czyni je intrygującymi. Są takie jak rymowanki - jedne grzeczne, inne niekoniecznie, ale bez wątpienia oddają styl rymowanek. 
Książkę tę wypożyczyłyśmy wczoraj w bibliotece. Tak nam się spodobała, że bezapelacyjnie została wpisana na listę lektur, które obowiązkowo trzeba mieć w domu!