Kosmetyka wroga - drugie opowiadanie, które najbardziej mnie poruszyło, to w zasadzie dialog dwóch mężczyzn czekających na lotnisku na spóźniający się samolot. Nieznajomi, w miarę upływu rozmowy, okazują się sobie bliżsi niż można by przypuszczać. Bardzo emocjonujące, wciągające, zaskakujące i smutne.
Trzecim opowiadaniem jest Dziennik Jaskółki. To historia mężczyzny, który w wyniku pewnych okoliczności staje się pozbawiony uczuć. Nic nie potrafi go wzruszyć, nie odczuwa piękna muzyki, jedzenie jest dla niego pozbawione smaku, a ludzie są mu obojętni. Podejmuje niewdzięczną pracę, która sprawia, że zaczyna czuć na nowo. Wśród wielu trupów, pojawią się dwa, w tym jeden jaskółki, które sprawią, że bohater przyjrzy się sobie dokładniej. A w tle rozbrzmiewa Radiohead.
Poznana w pierwszej powieści Amelie w Ani z widzenia, ani ze słyszenia, udziela korepetycji z języka francuskiego Japończykowi Rinri. W miarę rozkwitania znajomości tych dwojga poznajemy kolejne zadziwiające zwyczaje mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni (np. obmywanie się w umywalce przed kąpielą w wannie; istnienie profesji wodzireja konwersacji), smakowite japońskie menu (może oprócz młodej niezupełnie uśmierconej ośmiorniczki przyczepionej do języka) oraz zachwycające krajobrazy. Miedzy tym wszystkim przeplata się coś więcej niż przyjaźń lecz coś mniej niż miłość, ale właściwe słowa padają dopiero na koniec. Dowiadujemy się też jak ważna jest wolność.
Wszystkie powieści są napisane lekko, przystępnie, język jest ładny, czyta się je przyjemnie i szybko. Pozostał niedosyt, więc na pewno sięgnę po inne książki Amelie Nothomb.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz